شیخ بهایی ، استفاده شیخ بهایی از انرژی زیست توده ( بیومس )

بهاء الدین محمدبن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی در سال 925 هجری شمسی در بعلبک لبنان به دنیا آمد و اندکی بعد به جبل عامل رفت که در آن زمان ز مر کز مهم شیعه بود. در زمانی که شیخ بهایی تقریباً ١3 سال داشت، گروهی از هل سنت به آز ر و ذیت شیعیان آن منطقه پرداختند و چنین شد که بهاء لدین به همر ه پدر به قزوین کوچ کرد که در آن زمان پایتخت صفویان و یکی از مراکز مهم شیعه بود. شیخ بهایی در همین شهر فارسی را آموخت و تا 3١ سالگی در همین شهر سکنی گزید و سپس به امر شاه تهماسب عازم هرات شد و منصب شیخ لاسلامی هرات را که مهمترین منصب روحانیت آن زمان بود برعهده گرفت. پس از آنکه شاه عباس اول برتخت سلطنت نشست، پایتخت را از قزوین به اصفهان
منتقل کرد و شیخ بهایی نیز به صفهان کوچ کرد. سپس به امر شاه عباس منصب شیخ الاسلامی اصفهان ار برعهده گرفت. از شیخ بهایی بیش از ١00 رساله و کتاب در حوزه های مختلف علوم دین و غیر آن به زبان های فارسی و عربی برجای مانده ست. گفته شده ست شیخ بهایی در ریاضی و معماری مهندسی هم دستی بر آتش داشت. برخی پژوهندگان بر این عقیده اند که تعدادی از بناهای معروف دورهٔ صفویه نتیجهٔ تدبیر و طراحی او بوده است، گرچه برخی دیگر از پژوهشگران با این امر موافق نیستند. مشهورترین ساخته منتسب به شیخ بهایی، کورهٔ مشهور و در حمام موسوم به شیخ بهایی بوده است. این کوره تنها با یک شمع، آب حمام را گرم می کرد. در واقع طبق طراحی، فاضلاب شهر به وسیلهٔ لوله هایی در مخزنی جمع آوری می شد. از ین فاضلاب گاز متان متصاعد می شد که گازی قابل اشتعال است. سپس ین گاز به محل شمع هدایت می شد و چون فاضلاب همواره وارد مخزن می شد، شعلهٔ شمع برافروخته باقی می ماند. شمع، مخزن آبی از جنس طلا را گرم می کرد که انتخاب طلا به دلیل رسانایی بالای آن در انتقال گرماست. شیخ بهایی علاوه بر علوم طبیعی، در سیاست، ادبیات، فلسفه، عرفان و فقه نیز سرآمد دوران خود بود و چنان که آمد است منصب شیخ لاسلامی را نیز برعهده داشت. از شاگردان معروف شیخ بهایی می توان به ملاصدرای شیرازی و ملامحسن فیض کاشانی اشاره کرد. شیخ بهایی در سال ١000 هجری شمسی در اصفهان درگذشت و بنا به وصیت خویش در مشهد به خاک سپرده شد.