نجوم و اختر فیزیک چیست

نجوم و اخترفیزیک چیست ؟ » در تاریکی شب ، هنگامی که به آسمان تاریک و قیرگون نگاه می کنید ، در واقع عمق فضا و جهان هستی را می بینید . به گمان نیاکان نخستین ما ، جهان از ستارگانی که به آسمان میخکوب شده اند ، ستارگان سرگردان ( سیاره ها ) ، ستارگانی که آسمان را جارو می کنند ( ستاره های دنباله دار ) و ستارگانی که فرو می افتند ساخته شده بود که این تصور رازآلود آن ها را به وحشت می انداخت !

نخستین بار ، نزدیک به 5 هزار سال پیش ، کاهنان آموزش دیده ی نخستین تمدن های خاورمیانه مانند تمدن مصر و بابل ، به بررسی روش مند آسمان پر ستاره ، پرداختند ، هدف اصلی آن ها از این بررسی ها ، یافتن نشانه هایی از خوش یمنی با بدشگونی ( منظور بدیمنی است که به غلط این گونه خوانده می شود ) در زمان انجام کار ها بود . آن ها بر این باور بودند که هر آن چه در آسمان ها روی می دهد ، به نوعی بر زندگی انسان ها اثر می گذارد . این باور که طالع بینی نام داشت ، هزاران سال پابرجا بود . امروزه به خوبی می دانیم که هیچ کدام از این باور ها پایه های علمی ندارند عده ای هنوز بر این باور ها معتقدند و عده ای بر این باورند که این باور ها خرافاتی بیش نیستند!

نخستین ستاره شناسان

با وجود این ، نخستین بررسی هایی که طالع بینان عهد باستان برای شناخت اسرار آسمان ها انجام دادند ، راه را برای توسعه ی دانش ستاره شناسی باز کرد . ستاره شناسی بررسی علمی اجرام آسمانی است . ستاره شناسی نوین با کوشش های نیکلاس کوپرنیک ، کشیش و پزشک لهستانی ( 1543 - 1473 ) و گالیلئو گالیله ، دانشمند ایتالیایی ( 1642 - 1564 ) آغاز شد .

کوپرنیک پی برد که کره ی زمین و دیگر سیاره ها ، به دور خورشید می گردند و بخشی از اعضای خانواده ی خورشید یا منظومه ی شمسی هستند . پیش از آن همه گمان می کردند که تمام اجرام آسمانی به دور کره ی زمین می گردند . گالیله یکی از نخستین کسانی بود که تلسکوپ ( دوربین نجومی ) را برای بررسی بهتر اجرام آسمانی ساخت . او ، با بهره گیری از تلسکوپ توانست ماه و تغییر های ظاهری سیاره ی زهره را ببیند و چهار قمر سیاره ی مشتری را نیز کشف کند .

دانش امروز ستاره شناسی

امروزه ستاره شناسی برای بررسی راز های ستارگان و فضا به تلسکوپ ها وابسته است . تلسکوپ های پیشرفته ی کنونی بسیار بزرگ هستند و با آینه های غول پیکرشان نور ضعیف اجرام آسمانی دور دست را دریافت می کنند . از رادیو تلسکوپ ها نیز برای دریافت و جمع آوری امواج رادیویی که ستارگان و کهکشان ها پخش می کنند استفاده می شود . هم چنین تلسکوب هایی را به کمک ماهواره ها به فضا فرستاده اند تا اعماق فضا و جهان هستی را به روشنی و وضوح رصد کنند و پرتو هایی که از زمین نمی شود شناسایی و ردیابی کرد ، دریافت و جمع آوری کنند .

ماهواره ها پیشتازان کاوش های فضایی انسان هستند که اغلب از آن ها با عنوان " مرز نهایی " یاد می شود . عصر فضا در چهارم ماه اکتبر سال 1957 میلادی آغاز شد . در آن زمان فضاپیمای روسی اسپوتنیک 1 در مدار زمین قرار گرفت .  به دنبال این موفقیت ، یوری گاگارین ، فضانورد روسی ، در دوازدهم آوریل سال 1961 با فضاپیمای وستوک1 به فضا پرتاب شد و در مدار زمین قرار گرفت و دوران چیرگی انسان بر فضا آغاز شد .

راه پیش رو در ستاره شناسی

از دهه ی 1960 میلادی ، با راه افتادن فضاپیماهایی با نام شاتل فضایی که می توان بار ها از آن ها استفاده کرد و ساخت ایستگاه های فضایی در مدار زمین و گام نهادن انسان بر سطح کره ی ماه ، سفر های فضایی تقریباً به صورت یک برنامه ی عادی در آمده است . در قرن بیست و یکم ، شاهد بازگشت دوباره ی انسان به کره ی ماه و ساخت پایگاه های همیشگی در سطح ماه خواهیم بود . فضانوردان پس از این کار  ، گام بلند دیگری برای بشریت بر می دارند ، و به کره ی مریخ می روند که به سیاره ی سرخ معروف است .

این سحابی ( ابری از گاز درخشان ) که به نام سحابی چشم گربه معروف است ، آخرین لحظه های عمر ستاره ای مانند خورشید را نشان می دهد که پس از منفجر شدن ، پوسته ای از گاز درخشان از خود بر جای می گذارد .

نظر شما در مورد دانش ستاره شناسی و نجوم و اخترفیزیک چیست ؟ در بخش نظرات منتظریم !

با فیزیک برای زندگی همراه باشید ...